Miesiąc: luty 2002

Gdy podczas rozmowy na Sieci zostawiacie mi pare sekund na moje mysli, w mojej glowie pojawia sie Ona, przychodzi bezszelestnie i otula mnie swym szalem…Pozniej wracam do rozmowy, im wiecej mowie, tym mniej we mnie jest mysli o Niej. Ale po chwili znow mam…

Samotnosc jest jak rak dreczacy dusze, jak zamalowana na czarno szyba, jak zimno sciany do ktorej mozna przytknac palce, jak nigdy nie zrealizowane mysli, jak ktos kogo nie ma i nigdy nie bylo, jak pokoj w ktorym spedzilo…

Jesli mowisz mi skacz… kimkolwiek jestes… to w twych slowach musi byc pewnosc… ze gdy juz skocze… potrafisz mnie zlapac… niczym rozbije sie… na samym dnie… a w zyciu… nie ma nic pewnego.

Za wysoko ustawiona poprzeczka. Nie przeskocze! Teraz juz moge tylko sie na niej powiesic.

Moj swiat i tak jest jedynie czarno-bialy przetykany wskros szarosciami… …wiec jak mam pisac o kolorach? Moglbym opisac kilkanascie odcieni szarosci, ale na dluzsza mete nawet to byloby dla mnie strasznie szare a dla Was nudne… Moze…

Gdy narastaja watpliwosci, kazda dodatkowa godzina pozostawiona na jakakolwiek decyzje jedynie je utrwala. Zmieniaja sie slowa, zmienia sie styl, czasami odcien slow. Gonitwa mysli, gmatwanina przypuszczen… Czasami jest to tak bardzo odczuwalne. Zyjac nigdy nie ustrzezemy…

Najprosciej jest milczec. Nawet wtedy, gdy potok slow plynie z ust, i tak wciaz milcze

nic… …do powiedzenia …do napisania …do zycia… nic… …nowego …starego nic… …dzis …jutro …pojutrze …przedwczoraj nic… …ponoc… …straconego wystarczy… …walczyc …wygrac …zaczac wszystko od nowa czy… …starczy sil …starczy wiary …starczy…